Het was weer fijn om van april tot oktober 2018 in NL te zijn geweest, maar ook weer fijn om terug te keren naar la Palma, ook wel Isla Bonita genaamd. Een eiland waar de eerste bewoners de Benahoare waren. Hun belangrijkste overblijfselen zijn de grotwoningen, rotstekeningen en de met stenen geplaveide paden door de bergen. Het eiland met z’n vruchtbare natte kant ( oost) en een droge zijde waar het meeste toerisme zich afspeelt. Het strand bij Tazacorte, erg in trek is bij de toeristen ( maar ook bij de plaatselijke bevolking) om na een bergwandeling te kunnen af koelen in de blauwe oceaan. De gezellige boulevard dicht bij de haven met zijn terrasjes met heerlijke tapas, de Spaanse witte wijn “Vega Norte” genaamd en de Spaanse muziek die door de hippies ten gehore worden gebracht op hun gitaar of blaasinstrument. Vooral op zondag, als ook de lokale bevolking hier ook van komt genieten, een gezellige drukte. 

Het was geen probleem om weer te wennen aan onze plek in de haven, elke dag het ontbijtje in de zon en genieten van een heerlijk bakje koffie. Wat wil een mens zich nog meer wensen. De zeilvrienden om ons heen en de gezellige sfeer in de marina met de marineros ( havenmedewerkers), altijd even vriendelijk en behulpzaam. De vele bezoekjes de afgelopen 7 maanden waren hartverwarmend en we hebben er heel erg van genoten. 

Begin december hadden zus Greetje met zoon Rolf een appartementje gehuurd in Tazacorte. We hebben van alles ondernomen, vers gevangen vis gegeten, uitstapje naar zijde museum ondernomen in El Paso, Piratenbaai bezocht, de Caldera bewandeld van de vulkaan San Antonio en de zoutpannen in Fuencaliente bezocht, gezwommen in zee, Skip-Bo gespeeld en natuurlijk geklaverjast, heel gezellig allemaal. De week was dan ook zomaar weer voorbij. 

Met de kerstdagen waren onze vrienden Jacqueline en Andries uit Zeewolde gekomen. Ook deze week vloog om, naar de Roque de Los Muchachos geweest, genoten van de tapas, Sangria gedronken bij “El Time”, de “Mercadillo del Agricultor” (Boerenmarkt) in Punta Gorda bezocht en een heerlijk stuk taart gegeten, dagje strand waarbij we op een strandbedje genoten hebben van de zon en samen met andere zeilvrienden de Kerst gevierd. Ook deze week was erg gezellig en was zomaar voorbij. 

Het was heel bijzonder om Oud & Nieuw mee te maken op La Palma. Samen met Sandra en Berthold ( Duitse vrienden van het SY “Anyway”) zijn we naar het plaatselijke zwembad in Tazacorte gegaan waar ook de plaatselijke bevolking op zijn mooist gekleed samen waren gekomen. De mannen in pak en de vrouwen leken uit een sprookjesfilm van Wald Disney te zijn gelopen, lange jurken met flinke decolletés. De Palmeros ( ook wij natuurlijk) stopten om 0.00 uur bij iedere klokslag een druif in onze mond ( 12 stuks). Voor elke maand van het jaar 1 druif om zo een gelukkig en voorspoedig nieuwjaar te hebben. Er wordt geen vuurwerk af gestoken om middernacht. Een ander gebruik op La Palma is dat vrouwen rode lingerie dragen tijdens de jaarwisseling, want dat brengt geluk en veel liefde in het nieuwe jaar. We zijn daarna naar de “Plaza” in Los Llanos gegaan waar een groot podium met een live band aan het spelen was en ook daar de Palmeros op hun sjiekst. Alle dames in het lang en de heren in smoking en de kapper had w.s. overuren gemaakt. Heel erg leuk om mee te maken en alles in de buitenlucht met zo’n 18-19 graden qua temperatuur, geweldig.  

We werden begin januari 2018 verrast door Wienette en Jan, ze wilde 1 weekje langs komen aangezien ze tijd hadden en de vlucht erg goedkoop was op dat moment, gezellig. 

Ook met hen heel veel ondernomen waaronder de prachtige Drakenbloedbomen wandeling bij Las Tricias. In dit gebied woonde vroeger veel hippies. Ze waren niet zo gediend van wandelaars. Inmiddels zijn de hippies kapitalisten geworden en hebben een verdien model gevonden in de toerist. Bij Buracas is een groot hippie restaurant-terras voor onbespoten voedsel en fruit. We hebben daar genoten van het mooie uitzicht en de heerlijke vruchten smootie. Langs deze route staan onbemande verkoopstalletjes waar je geld kwijt kunt in ruil voor vruchten, armbandjes en zelfs oude boeken. Het was een prachtige wandeling, een wandeling die je naar het gedroomde Utopia brengt en waar iedereen in harmonie met elkaar en de natuur leeft. 

De Drakenbloedbomen ( Dracaena draco) komen uitsluitend op de Canarische eilanden, Kaapverden en Madeira voor. Het is een zeer langzaam groeiende plant. Doordat het een eenzaadlobbige plant is, is het niet mogelijk de leeftijd vast te stellen door het tellen van de jaarringen. Het schatten van de leeftijd gebeurd door het tellen van de vertakkingen, echter is het een onnauwkeurige methode. De wetenschap gaat er wel vanuit dat de Drago op La Palma, duizenden jaren oud kan worden. De boom komt aan zijn naam doordat er uit kneuzingen van de boom een sap/hars loopt dat bij blootstelling aan zonlicht rood kleurt. In de middeleeuwen dacht men dat dit bloed van de draken was. Voor de oorspronkelijke bewoners ( Benahaores) speelde de boom een belangrijke rol binnen de religie. Het “drakenbloed” werd gebruikt bij de bereiding van medicijnen en voor het balsemen van de doden. 

Het was een geweldig leuke en gezellige week met Jan en Wienette. 

Het was weer tijd om ons volgende bezoek te ontvangen, onze vriendin Els uit Zeewolde. Ook met Els het eiland verkend, gewandeld door de “Barranco de Las Augustinas”, ook een paar honderd meter omhoog gewandeld via het “Koningspad” waar we een prachtig uitzicht hadden over het strand en de haven van Tazacorte. Met de auto hebben we een rondrit gemaakt over het eiland en bij het zwembad “Charco Azul” in San Andres gestopt. De rum fabriek “ La Aldea” om de hoek moest ook bezocht worden en Els en Coen hebben genoten van het proeven van de vele soorten rum. 

Het “Parque Antonio Gomez Felipe” in Los Llanos bezocht. Het was overweldigend mooi. Het park heeft met zijn natuurlijke materialen zoals lava en basalt, mozaïek, bloemen, planten, struiken en bomen een heerlijke sfeer weten te verwezenlijken. Alles is even mooi en perfect in het geheel passend gemaakt. 

Ook deze week was erg gezellig, genoten van elkaar en van de vele mooie momenten samen. Het volgende bezoek diende zich alweer aan, alleen onze (zeil) vrienden Jeanette en Rob hadden een huisje in Puntagorda en later in Tazacorte geregeld. 

In Santa Cruz wordt jaarlijks “Los Indianos” gevierd, het witte feest. De mensen gaan in het wit gekleed en er wordt gedanst in de straten van Santa Cruz op Latijns-Amerikaanse muziek met veel talkpoeder. Tijdens dit feest wordt de terugkeer van de emigranten gevierd. De inwoners van La Palma zochten hun heil in Midden- en Zuid-Amerika en keerde terug nadat ze hun fortuin hadden gemaakt. Gekleed in sjieke witte pakken, een strohoed, geld op zak en koffers vol kwamen ze van de boten af in de haven van Santa Cruz. Het strooien van talkpoeder ( wat vroeger meel was) komt w.s. van de zakken meel die van de boten afkwamen en voor witte wolken zorgden. Ook wij in het wit en enorm genoten van de Latijns-Amerikaanse muziek onder het genot van een mojito. 

We hebben de week vooral ingevuld met veel wandelen en genoten van de gezelligheid. De afsluiting bij ons geliefd visrestaurant “ Varadero” gerund door onze Spaanse gastvrouw “Effi”. Het was van ouds erg gezellig met Jeanette en Rob.

Het was weer tijd voor het volgende bezoek, Evie en René, vrienden uit Zeewolde. De week viel een beetje in het water, aangezien de griep meegenomen was uit NL en René, Evie en José , ieder enkele dagen geveld waren. Coen is er zonder kleerscheuren vanaf gekomen. 

De eerste dag ( nog niemand ziek) hebben we het oude Koningspad ( van 0 naar 600 meter – 12 km heen en terug) gewandeld van Tazacorte naar El Time, een zeer steile wandeling. Het koste een ieder flink wat zweetdruppeltjes, maar we hebben het gefikst. Coen heeft met Evie, of met René of samen uitstapjes gemaakt, José heeft 4 dagen op bed gelegen. Wederom de Roque de Los de Muchachos, De Piraten baai, de Caldera bewandeld van de vulkaan San Antonio in Fuencaliente, tapas gegeten bij ” Cerverceria Isla Verde”, bierbrouwerij en tapas restaurant in El Jesus, het “Parque Antonio Gomez Felipe” in Los Llanos bezocht en als afsluiting gegeten in het restaurant “Adrinere” in de marina.Al met al toch een gezellige week en we hebben veel gelachen met elkaar.

Ons plan was in April naar Tenerife te gaan, alwaar (schoon)zus Lies en Bepke op bezoek zouden komen. Helaas is dit niet door gegaan omdat we problemen hadden met het koelingssysteem van de motor. Een behoorlijke grote reparatie en de onderdelen moesten uit Las Palmas op Gran Canaria komen. Het was allemaal niet op tijd en hier in Spanje is alles “ majana, majana….” Lies en Bepke hebben een onderkomen gehuurd en hebben ondanks onze afwezigheid een fijne week gehad.

Met onze Belgische vriend Wilfried, zijn we 5 dagen wezen zeilen met zijn boot. Het waren mooie en gezellige dagen samen. Het filmpje laat een impressie van deze dagen zien.

We werden blij verrast met het bezoek van onze zoon Maarten, Anna en onze kleinzoon Boas halverwege mei. Geen haar op ons hoofd om te gaan vertrekken. Ze hadden een huisje gehuurd in Puntagorda, vreselijk mooi gelegen op de heuvels in het Noord-Westen van het eiland. Aangezien de natuur in deze tijd op z’n moois is, was het een plaatje waar ze zaten, een zeer groene omgeving en veel bloemen, prachtig gewoon. We zijn met onze zeilboot samen de zee op gegaan en genoten van een dolfijnen show. Maarten wilde de vishengel uitgooien, zo gezegd ,zo gedaan. Plots stond de lijn zo strak als een snaar, wij blij. Beet, maar……de lijn zat ergens onder de boot vast. In de voorhaven heeft Maarten de sprong in het koude water gewaagd om te kijken waar de lijn aan vast zat. De lijn was nergens meer te vinden dus niet in de schroef of roerkoning, gelukkig maar. In het huisje waar hun verbleven was een buitenkeuken met een buitenoven. Maarten heeft ons verrast met zelfgemaakte pizza’s. De oven was vroeg in de ochtend al opgestookt en was goed warm en het deeg lag klaar. De pizza’s waren verrukkelijk en de sfeer erg gezellig. Aangezien je op La Palma werd dat de volgende uitdaging voor Maarten. Aangezien Anna met hem meeging, voor ons de gelegenheid om op Boas te passen.

We hebben enorm genoten van hun bezoek en vooral van de kleine Boas, wat een heerlijk mannetje. De week was weer veel te snel voorbij, maar zeer kostbaar……! 

In totaal zijn we 9 maanden op la Palma geweest en hebben het héél erg naar onze zin gehad. Een eiland wat voelt als een goed passende jas, vriendelijke bevolking, een relaxte samenleving, altijd mooi weer, niet te warm en elke dag in Tazacorte zon. Genoten van de medezeilers in de haven, waar dan ook vandaan, de vriendelijke behulpzame marineros en kantoorpersoneel Elsa en Jannet en Onno die veel voor ons heeft geregeld en niet te vergeten “amigo” Adriano, altijd lachend en vrolijk. We zullen ze allemaal erg gaan missen, een eiland waar we onze oude dag best zouden willen slijten, een eiland wat we in ons hart hebben gesloten. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

We hebben 6 van de 7 Canarische eilanden bezocht, El Hierro stond nog op ons lijstje.
Vanuit Tazacorte op La Palma, zijn we samen met SY “Maaike Sadet” naar La Gomera gezeild. We hebben samen 1 nacht geankerd bij Val Gran Rey. Jacco had tijdens de overtocht een Mahi-Mahi ( Goudmakreel ) gevangen en samen hebben we deze heerlijke vis s’ avonds opgegeten op de boot van Jacco en Jannie. -Mahi

Tijdens de overtocht naar El Hierro ( 35 mijl) was er geen wind, we hebben de hele weg op de motor gevaren en aangekomen in de haven van Estaca waar we een mooie plek toegewezen kregen in de vrijwel nieuwe haven. Een mooie, nette haven maar veel swell tijdens ons verblijf.

El Hierro is van vulkanische oorsprong, erg bergachtig en er zijn aan de kust zeer hoge kliffen. Het eiland dankt zijn vorm aan een aardbeving, waarbij ongeveer een derde van het noordelijk deel van het eiland afbrak en in zee weggleed. Hierbij ontstond de huidige El Golfo baai.
In de hoofdstad Valverde ligt een klein vliegveld en vertrekt een veerboot naar Tenerife.
Industrie kent het eiland niet. De bevolking leeft van landbouw, visserij en ambachten.
Er is een project gaande om het eiland volledig in zijn eigen energiebehoefte te laten voorzien. Het moet een einde maken aan de import van ongeveer veertigduizend vaten ruwe olie. Dit wordt nu nog niet gehaald. In 2016 werd ongeveer 40% van de benodigde stroom opgewekt.

In september 2011 bereidden de autoriteiten van het eiland zich voor op een mogelijke vulkanische uitbarsting. Sinds 19 juli van dat jaar werd er toenemende seismische activiteit waargenomen op het eiland. In het geval van een uitbarsting zouden in korte tijd 4000 mensen geëvacueerd moeten worden. Uiteindelijk kwam het niet tot een uitbarsting op het eiland. Wel waren er een groot aantal (kleine) aardbevingen. Onder water, ongeveer 2km zuidelijk uit de kust van El Hierro, was inmiddels wel een uitbarsting begonnen. Waar de oceaanbodem zich voorheen zo’n 150m tot 180m onder zeeniveau bevond, werd de hoogste top van de kegelvormige vulkaan in april 2012 gemeten op 86m onder zeeniveau. Van seismologische activiteit in het gebied is inmiddels vrijwel geen sprake meer, maar in theorie zou de vulkaan op termijn nog verder omhoog kunnen komen en zo een nieuw eiland vormen.

Het eiland is iets groter dan de oppervlakte van Amsterdamstad en in 2016 woonde er 10.587 mensen. Het toerisme is summier, je vind er n.l. geen witte zand stranden maar je kunt er prachtige wandelingen maken en dat hebben we dan ook gedaan.
Het openbaar vervoer is goed geregeld, maar je kunt helaas niet overal met de bus komen. We hadden voor 1 week een auto gehuurd en zijn naar mooie Playas – zee zwembaden – verschillende Nationaal Parken geweest en kleine sobere dorpjes met gezellige restaurantjes en leuke terrasjes.

De heilige boom van El Hierro
De Garoé boom bevindt zich op een plaats vol van magnetisme, in het dorp San Andrés in El Hierro. Aanbeden door de Bimbaches (vroege bewoners van het eiland), is de boom vandaag een symbool voor de identiteit van de eilanders. De bladeren van deze laurierboom konden genoeg water verzamelen om de gehele bevolking van El Hierro te bevoorraden, waardoor deze een heilige boom werd verklaard. In de XVII eeuw heeft een orkaan de boom verwoest en niet eerder dan 1949 werd deze vervangen door de huidige laurierboom.

We hebben 2 mooie weken op El Hierro gehad, een prachtig rustig eiland waar je enorm kunt genieten van de bijzondere natuur en met zijn verschillende landschappen.

Wat gaat de tijd toch snel, we zijn alweer 5 weken op La Palma, om precies te zijn in de haven van Tazacorte. We hadden een goede vlucht vanuit Nederland naar La Palma. Tijdens de vlucht gingen onze gedachten vooral terug naar een mooi half jaar  in Groningen. Heel fijn om dicht bij onze zoon, bij Gijs, Bram en Jasper te zijn, we zullen ze erg gaan missen.
Bij aankomst in de hal op het vliegveld op La Palma, waren de tassen vrij snel bij de loopband, echter de afhandeling van de huurauto duurde erg lang. Ja, we waren weer in Spanje, daar gaat alles niet zo snel. Ondertussen was het donker geworden toen we aankwamen bij de boot, die op de kant stond. Eerst zoeken naar een ladder zodat Coen op de boot kon klimmen. Met een touw hebben we de zware tassen omhoog gehesen. Voornamelijk met spullen uit Nederland die we hier op La Palma niet konden kopen. Onze Nederlandse zeil vrienden zaten op ons te wachten, dus bij hen aan boord een borrel gaan drinken en verhalen uitwisselen, een gezellig weerzien.

De volgende dag was het tijd om aan de boot te gaan werken en het onderwaterschip te voorzien van nieuwe antifouling laag. In twee dagen hadden we de klus geklaard, zodat de Wildeman weer te water kon gaan. Het leven op een boot die op de kant staat is niet zo’n pretje, vooral s’ nachts als je naar de wc moet. Zoals op de camping, op een plasemmer je plas doen en s’ ochtends met de emmer naar het toiletgebouw om deze te legen.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik het weer heerlijk vond om met de boot op het water te zijn.
Aangezien we een auto ter beschikking hadden, zijn we uitstapjes gaan maken naar plekken waar we met de bus niet konden komen.

Onze eerste uitstap was naar het hoogste punt op het eiland, naar Roque de los Muchachos 2426 meter hoog. We hebben een wandel route langs de kraterrand gedaan met een prachtige uitzicht op de Caldera de Taburiente ( vulkaan krater mond). De ijle lucht speelde ons parten, we hadden beiden, na de toch wel moeizame wandeling, een druk op ons hoofd. We moesten er duidelijk weer inkomen maar…. het was een zeer mooie maar vooral een zeer indrukwekkende wandeling.

De volgende dag wederom een wandeling naar Los Sausus, gelegen aan de Noordoost kant van het eiland. Dit uitstapje hebben we samen met Marlies en Wijnand van het zeiljacht de “Ocean Goose” gedaan. Een prachtige wandeling naar een waterval, omhoog door de bossen en terug wandelend naar het dorpje Los Sausus, langs de typische huisjes van La Palma. Op de terug weg naar de haven hebben we inkopen gedaan bij de Liddl, heerlijk liter emmertjes Griekse yoghurt gekocht. Dat verkopen ze niet in de supermarkten op La Palma, alleen bij de Lidll.
Het was een gezellige dag en met een heerlijk Spaans biertje afgesloten.

Het is voor de tijd van het jaar, erg warm op La Palma. De afgelopen weken liep de dag temperatuur op naar zo’n 30 graden Celsius. In de haven van Tazacorte is het elke dag zonnig maar geen tot zeer weinig wind. Met een dektent over de giek en de bimini over de kuip is het goed uit te houden in de boot. De bovenramen in de boot zijn voorzien van zonnehoesjes en in de voorpunt hebben we een windvanger hangen. Deze windvanger vangt de wind ( als die er is natuurlijk) op en blaast deze wind naar binnen. Aangezien het strand om de hoek van de haven is, gingen we s’ middags samen met onze zeilvrienden regelmatig een heerlijke duik nemen in de zee.

In Tijarafe hebben we de piratenbaai bezocht” Prois de Candelaria”, de geweldige overhangende rots met weekendhuisjes. Het is een unieke rots baai, een natuurlijke concertzaal met in het midden een langgerekte rots kolos. Onder de reusachtige ca. 50 meter hoge rots overhang zijn ruim 20 stenen huisjes gebouwd, bijna een klein dorp. Kale huisjes voor de vissers en voor verblijf in het weekend. Er ontbreekt niets, er zijn elektriciteitsleidingen en in de donkere grot hangen gloeilampen, er is een douche, toiletten, een plaats voor boten in de achterste hoek zoals het in een Palmerische haven betaamt.
Via een steile betonweg zijn we met de auto naar de parkeerplaats gereden samen met Jannie en Jacco van de SY “Maaike Sadet”. Vanaf de parkeerplaats kon je alleen te voet naar de piratenbaai, via een smal onverhard steil pad naar beneden.

Coen had z’n zwemspullen meegenomen en samen met een onbekend NL echtpaar de stoute schoenen aangetrokken en een duik genomen in de toch wel onrustige zee.
Via een touw konden ze weer uit het water komen. Het was een prachtige baai en bijzonder hoe de huisjes er waren gebouwd en vooral zeer veel bewondering voor de vissers die het er hadden gebouwd. Geen verharde weg om er te komen, alles naar beneden gesjouwd met w.s. ezels e.d. Heel bijzonder.

Ook hier is het herfst en de natuur vertoont prachtige kleuren. Aan de oost kant van het eiland zijn enorm veel tamme kastanjebomen. Tijdens onze wandeling bij het dorpje San Pedro hebben we een gerieflijke boswandeling gedaan, prachtige kleuren van de loofbomen en tijdens de wandeling fantastische vergezichten. In de winter kun je hier eekhoorntjesbrood, cantharellen en andere paddenstoelen plukken. Deze paddenstoelen zullen we zeker gaan plukken. We hebben tijdens onze wandeling een plastic zak vol met tamme kastanjes opgeraapt en er een heerlijk kastanje soep van gekookt. Deze soep was heel erg lekker, een beetje zoet van smaak. Het schoonmaken van de kastanjes was trouwens een heel werkje, maar aangezien we veel tijd hebben was het geen vervelende klus. Tijdens deze boswandeling kwamen we langs rotsnissen, die met bloemen en heiligenbeelden versierd waren. Men zegt dat dit gedaan is om ons voor onze laatste klim te belonen. Veel wandelaars hadden er hun zelfgemaakte kruisje achter gelaten, wij ook ter nagedachtenis aan onze lieve overleden familieleden.

Ondertussen was het in de haven een drukte van belang, veel Nederlandse zeilboten die dagelijks binnen kwamen varen. Allemaal onderweg naar de Kaap Verden en toch nog even La Palma aandeden. We zijn met 17 personen ( 2 Denen, 1 Belg en de rest NL) gaan eten bij het visrestaurant naast de marina. Er werd een heerlijk visschotel geserveerd met verschillende soorten vis, geserveerd met papas arrugadas ( kleine aardappeltjes gekookt in de schil in zout water, smaken erg zout), en majo verde ( een gekruide groene saus van groene paprika). Heel erg lekker.

Het was een gezellig avond, helaas gingen weer een aantal boten in de loop van de daarop volgende dagen vertrekken.
De zeilboot Amante van onze vriend Peter Wolf uit Zeewolde was intussen ook aangekomen in Tazacorte. Het was een hartelijk weerzien en we hadden veel aan elkaar te vertellen. De laatste avond van Peter, heerlijk wezen eten bij de Pizzeria, Peter met z’n bemanning gingen de volgende dag weer verder naar de Kaap Verden.

Ja, het zeilers leven is gezellig maar aan de gezelligheid komt helaas weer een eind, iedereen gaat weer zijn weg en andere zeilers komen er weer voor in de plaats. Afscheid nemen is dan lastig, vooral als je het goed met elkaar kunt vinden….!