Aangezien we er 3 dagen over zouden doen om de Golf van Biskaje over te zeilen, was de voorbereiding zoals boodschappen doen, eten voor 3 dagen koken, motor en zeilboot controle en het weer checken, onze gebruikelijke routine. De route die we zouden gaan zeilen kon worden uitgezet in de plotter.

Zaterdag 21 juli zijn we om 10.15 uur vertrokken, na eerst diesel te hebben getankt. De eerste twee dagen hebben we helaas, toch naast de zeilen, de motor bij moeten zetten. De wind was niet helemaal zoals voorspeld, wel mooi weer, licht bewolkt en zonnig maar weinig wind zo tussen de 8 en 12 knopen. ( 3-4 BF) Dag 2 was een bewolkte dag, weinig wind dus wederom motor bij en de daaropvolgende nacht zeer donker, bewolkt en geen maan. Tegen de ochtend van de derde dag leek de wind op te steken, dus motor uit en op vol tuig zeilen. Dat heeft 2 uurtjes geduurd, toen nam de windkracht weer af en de motor moest weer worden gestart, echter geen water uit de uitlaat van de motorkoeling. De motor wordt door aanzuiging via slangen gekoeld met zeewater, die dan weer via andere slangen wordt uitgespuugd via de  uitlaat. Als dit proces van koeling niet plaatst vind, dan wordt de motor heel warm en kan hij zijn werking niet meer doen en loopt dan vast, een gevaarlijke situatie. De wind nam verder af en van zeilen was geen spraken. We hadden de satelliet telefoon niet geactiveerd omdat we dachten drie dagen zeilen, we zijn er zo. Contact met de wal was onmogelijk maar via de SSB ( korte band golf) konden we een mailtje sturen naar de beheerder in NL met de vraag om onze simkaart van de satelliet telefoon weer te activeren. Na 2 uur was de satelliet telefoon weer te gebruiken en we hebben meteen contact gelegd met de onze Bert ( Volvo monteur) in NL met de vraag wat er mogelijk door ons over het hoofd was gezien bij controle van alle onderdelen mbt het koelsysteem.

De impellor ( schoepje) die het water voortstuwt in het koelsysteem draaide niet rond. De waterpomp as waar de impellor op bevestigd zit, was afgebroken, dus het water werd niet verder rondgepompt naar de motor toe. Er zat niets anders op dan zeilend verder te gaan, echter weinig tot een wind. We hebben dan ook maar in 12 uur 43 mijl afgelegd ( ongeveer 69 km) We moesten nog 100 mijl, het zou dus erg lang gaan duren als de wind niet zou toenemen. Het enige wat we konden doen was er ons bij neerleggen en genieten van het op zee zijn. Aangezien het heel erg stil was op zee, werden we verrast door walvissen, die om ons heen zwommen en van verre al spuitend te horen waren. Wat een enorme gave ervaring was dat, heel bijzonder om mee te maken. Deze walvissen verplaatsen zich heel gracieus door het water en wat zijn ze groot. Gelukkig bleven ze op afstand van de boot, want ik ( José) had er niet zo op. We hebben 5 walvissen gespot en s ‘nachts hoorde we ze nog in de verte spuiten. Aangezien we de motor niet konden gebruiken bij het binnenvaren van een haven aan de zuidkant van Bretagne, besloten om naar binnen te gaan in de haven van Lorient.

Lorient heeft een lange overzichtelijke aanloop met veel ruimte en een grote marina in Kernevel, een voorstadje van Lorient. Aan de Bretonse kust heb je te maken met vele meters getijden verschil wat gepaard gaat met veel stroming, een moeilijke kust om aan te varen, vooral als je geen motor hebt en je de omgeving niet goed kent. We hebben de kustwacht met de satelliet telefoon gebeld en gevraagd om assistentie bij het binnenlopen van deze vaarroute naar de haven. De medewerking van de Franse kustwacht was perfect. Tot aan de aanloop van Lorient hebben ze ons twee maal gebeld om te vragen hoe het met ons was en tevens hebben ze de haven in Kernevel ( voorstadje van Lorient) en de “Depenses Pour Intervention en Mer” ( Franse Rescue) in kennis gesteld. In de loop van de derde dag nam de wind toe en we hebben kunnen zeilen tot aan de eerste boei van de aanloop naar de haven. De wind kwam uit NW en was 5-6 Bf, beter kon het niet. Om 01.30 uur bij de rode eerste boei van het toegangs kanaal naar Lorient kwam de rescue ons tegemoet en ze hebben ons 6 mijl gesleept tot aan de haven mond, toen ons langs zij vast gemaakt en om 04.15 uur vastgelegd aan een lange kade muur van de marina in Kernevel. Het binnenloodsen door de rescue is perfect gegaan en de hulp van de Franse Kustwacht was ook zeer correct allemaal. De 6 bemanningsleden van de rescue waren allen vrijwilligers en de kosten van het binnenslepen was € 500. Nu maar hopen dat we het van de verzekering terug krijgen. De volgende ochtend contact gelegd met een Volvo bedrijf. Ze kwamen nog die zelfde ochtend en aan het einde van de dag was de as en alles eromheen gemaakt.

We zijn een paar dagen in Kernevel gebleven, onze vrienden Thomas en Isabel die we in de Spaanse Ria’s hebben leren kennen, wederom ontmoet en samen een bezoek gebracht aan een U-Boot ( onderzeeboten) basis in Lorient.

Het werd weer tijd om te vertrekken en onze volgende stop was Loctudy. We zijn via de passage “Raz de Sein” gegaan. Deze passage was zeer onstuimig, stroom van 5-6 knopen mee maar golven van 5-6 meter tegen. Het was achteraf beter geweest deze passage met dood tij te passeren. De passage ging gelukkig zeer snel en we konden weer met rustig water verder zeilen.

In Loctudy hebben we fietsen geleend van de marina en naar een typische Franse markt gegaan. Men verkocht daar lokale producten en de boeren uit de omgeving verkochten hun groente, fruit en allelei heerlijke soorten kaas. Een gezellige bedrijvige markt met veel vakantiegangers. Na onze voorraad weer wat aangevuld te hebben met producten uit de “Carrefour” ,vertrokken we naar “Anse de Pen-Hir”, een baai ten zuiden van Camaret sur Mer.

We hebben daar 1 nacht geankerd en de volgende dag zijn we vertrokken naar “Aber-Wrac’h” alwaar we de eerste nacht aan een meerboei hebben aangelegd.

De route naar Aber-Wrac’h gaat via het kanaal “Chanel du Four”. Deze passage ging prima, op het goede moment, dood tij dus rustig water. Helaas hebben we twee dagen in zeer dichte mist moeten doorbrengen in Aber-Wrac’h, gelukkig ook twee dagen zeer mooi weer gehad en de omgeving wandelend kunnen verkennen.

Onze volgende stop zou Alderney zijn, wat inhield dat we 1 nacht door moesten varen vanuit Aber-Wrac’h, zo gezegd zo gedaan. Gaande de zeiltocht besloten om in Guernsey te ankeren en de volgende dag verder te gaan. Het ankeren was in de nacht maar met de plotter zijn we goed op de anker plek terecht gekomen. Op de plotter zouden er 3 boten liggen echter bij aankomst bleken dat er vele meer te zijn waarvan een aantal zelfs geen verlichting aan hadden. Spannend allemaal, maar het is goed gegaan. Bij dag licht zagen we dat we net buiten een afgebakend zeilgebied lagen waar de plaatselijke jeugd al vroeg aan het zeilen was in optimisten en lasers. Leuk om te zien hoe fanatiek ze bezig waren met z’n allen. 

De afstand naar Alderney was niet ver echter aan de Noord-Oostkant moesten we de “Raz Blanchard” ronden wat een zeer onrustig en gevaarlijke gebied is. De zee kolt daar enorm ( kookpot) en een behoorlijke stroming. De “Speed over Ground” was met onze boot op dat moment 9-10 knopen, we gingen als de brandweer.

In de haven van Alderney kun je alleen aan een meerboei liggen of ankeren. Het laatste hebben we gedaan aangezien alle meerboeien bezet waren. Helaas zijn we er maar 1 dag geweest aangezien er zeer slecht weer op komst was en je daar niet echt beschut ligt, dus besloten om naar Cherbourg te gaan. 9 augustus zijn we om 8.00 uur vertrokken met lichte regen, grijze lucht en het zicht was matig. De zeiltocht verliep langzaam aangezien we een groot deel voor Cherbourg 4-5 knopen stroom tegen hadden. In Cherbourg stond Wienette van der Vee ons op de pier op te wachten, een zeer hartelijk welkom.

 

 

 

 

 

 

 

De komende week zijn we te gast bij Wienette, ze heeft hier een prachtig huis in Bretteville.