Wat gaat de tijd toch snel, we zijn alweer 5 weken op La Palma, om precies te zijn in de haven van Tazacorte. We hadden een goede vlucht vanuit Nederland naar La Palma. Tijdens de vlucht gingen onze gedachten vooral terug naar een mooi half jaar  in Groningen. Heel fijn om dicht bij onze zoon, bij Gijs, Bram en Jasper te zijn, we zullen ze erg gaan missen.
Bij aankomst in de hal op het vliegveld op La Palma, waren de tassen vrij snel bij de loopband, echter de afhandeling van de huurauto duurde erg lang. Ja, we waren weer in Spanje, daar gaat alles niet zo snel. Ondertussen was het donker geworden toen we aankwamen bij de boot, die op de kant stond. Eerst zoeken naar een ladder zodat Coen op de boot kon klimmen. Met een touw hebben we de zware tassen omhoog gehesen. Voornamelijk met spullen uit Nederland die we hier op La Palma niet konden kopen. Onze Nederlandse zeil vrienden zaten op ons te wachten, dus bij hen aan boord een borrel gaan drinken en verhalen uitwisselen, een gezellig weerzien.

De volgende dag was het tijd om aan de boot te gaan werken en het onderwaterschip te voorzien van nieuwe antifouling laag. In twee dagen hadden we de klus geklaard, zodat de Wildeman weer te water kon gaan. Het leven op een boot die op de kant staat is niet zo’n pretje, vooral s’ nachts als je naar de wc moet. Zoals op de camping, op een plasemmer je plas doen en s’ ochtends met de emmer naar het toiletgebouw om deze te legen.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik het weer heerlijk vond om met de boot op het water te zijn.
Aangezien we een auto ter beschikking hadden, zijn we uitstapjes gaan maken naar plekken waar we met de bus niet konden komen.

Onze eerste uitstap was naar het hoogste punt op het eiland, naar Roque de los Muchachos 2426 meter hoog. We hebben een wandel route langs de kraterrand gedaan met een prachtige uitzicht op de Caldera de Taburiente ( vulkaan krater mond). De ijle lucht speelde ons parten, we hadden beiden, na de toch wel moeizame wandeling, een druk op ons hoofd. We moesten er duidelijk weer inkomen maar…. het was een zeer mooie maar vooral een zeer indrukwekkende wandeling.

De volgende dag wederom een wandeling naar Los Sausus, gelegen aan de Noordoost kant van het eiland. Dit uitstapje hebben we samen met Marlies en Wijnand van het zeiljacht de “Ocean Goose” gedaan. Een prachtige wandeling naar een waterval, omhoog door de bossen en terug wandelend naar het dorpje Los Sausus, langs de typische huisjes van La Palma. Op de terug weg naar de haven hebben we inkopen gedaan bij de Liddl, heerlijk liter emmertjes Griekse yoghurt gekocht. Dat verkopen ze niet in de supermarkten op La Palma, alleen bij de Lidll.
Het was een gezellige dag en met een heerlijk Spaans biertje afgesloten.

Het is voor de tijd van het jaar, erg warm op La Palma. De afgelopen weken liep de dag temperatuur op naar zo’n 30 graden Celsius. In de haven van Tazacorte is het elke dag zonnig maar geen tot zeer weinig wind. Met een dektent over de giek en de bimini over de kuip is het goed uit te houden in de boot. De bovenramen in de boot zijn voorzien van zonnehoesjes en in de voorpunt hebben we een windvanger hangen. Deze windvanger vangt de wind ( als die er is natuurlijk) op en blaast deze wind naar binnen. Aangezien het strand om de hoek van de haven is, gingen we s’ middags samen met onze zeilvrienden regelmatig een heerlijke duik nemen in de zee.

In Tijarafe hebben we de piratenbaai bezocht” Prois de Candelaria”, de geweldige overhangende rots met weekendhuisjes. Het is een unieke rots baai, een natuurlijke concertzaal met in het midden een langgerekte rots kolos. Onder de reusachtige ca. 50 meter hoge rots overhang zijn ruim 20 stenen huisjes gebouwd, bijna een klein dorp. Kale huisjes voor de vissers en voor verblijf in het weekend. Er ontbreekt niets, er zijn elektriciteitsleidingen en in de donkere grot hangen gloeilampen, er is een douche, toiletten, een plaats voor boten in de achterste hoek zoals het in een Palmerische haven betaamt.
Via een steile betonweg zijn we met de auto naar de parkeerplaats gereden samen met Jannie en Jacco van de SY “Maaike Sadet”. Vanaf de parkeerplaats kon je alleen te voet naar de piratenbaai, via een smal onverhard steil pad naar beneden.

Coen had z’n zwemspullen meegenomen en samen met een onbekend NL echtpaar de stoute schoenen aangetrokken en een duik genomen in de toch wel onrustige zee.
Via een touw konden ze weer uit het water komen. Het was een prachtige baai en bijzonder hoe de huisjes er waren gebouwd en vooral zeer veel bewondering voor de vissers die het er hadden gebouwd. Geen verharde weg om er te komen, alles naar beneden gesjouwd met w.s. ezels e.d. Heel bijzonder.

Ook hier is het herfst en de natuur vertoont prachtige kleuren. Aan de oost kant van het eiland zijn enorm veel tamme kastanjebomen. Tijdens onze wandeling bij het dorpje San Pedro hebben we een gerieflijke boswandeling gedaan, prachtige kleuren van de loofbomen en tijdens de wandeling fantastische vergezichten. In de winter kun je hier eekhoorntjesbrood, cantharellen en andere paddenstoelen plukken. Deze paddenstoelen zullen we zeker gaan plukken. We hebben tijdens onze wandeling een plastic zak vol met tamme kastanjes opgeraapt en er een heerlijk kastanje soep van gekookt. Deze soep was heel erg lekker, een beetje zoet van smaak. Het schoonmaken van de kastanjes was trouwens een heel werkje, maar aangezien we veel tijd hebben was het geen vervelende klus. Tijdens deze boswandeling kwamen we langs rotsnissen, die met bloemen en heiligenbeelden versierd waren. Men zegt dat dit gedaan is om ons voor onze laatste klim te belonen. Veel wandelaars hadden er hun zelfgemaakte kruisje achter gelaten, wij ook ter nagedachtenis aan onze lieve overleden familieleden.

Ondertussen was het in de haven een drukte van belang, veel Nederlandse zeilboten die dagelijks binnen kwamen varen. Allemaal onderweg naar de Kaap Verden en toch nog even La Palma aandeden. We zijn met 17 personen ( 2 Denen, 1 Belg en de rest NL) gaan eten bij het visrestaurant naast de marina. Er werd een heerlijk visschotel geserveerd met verschillende soorten vis, geserveerd met papas arrugadas ( kleine aardappeltjes gekookt in de schil in zout water, smaken erg zout), en majo verde ( een gekruide groene saus van groene paprika). Heel erg lekker.

Het was een gezellig avond, helaas gingen weer een aantal boten in de loop van de daarop volgende dagen vertrekken.
De zeilboot Amante van onze vriend Peter Wolf uit Zeewolde was intussen ook aangekomen in Tazacorte. Het was een hartelijk weerzien en we hadden veel aan elkaar te vertellen. De laatste avond van Peter, heerlijk wezen eten bij de Pizzeria, Peter met z’n bemanning gingen de volgende dag weer verder naar de Kaap Verden.

Ja, het zeilers leven is gezellig maar aan de gezelligheid komt helaas weer een eind, iedereen gaat weer zijn weg en andere zeilers komen er weer voor in de plaats. Afscheid nemen is dan lastig, vooral als je het goed met elkaar kunt vinden….!