Het is weer even geleden dat er een reisverslag van ons op de site werd geplaatst. Er is veel gebeurd de laatste 3 maanden, half november zijn we voor 6 weken naar NL gevlogen om bij onze zoon te zijn. Om de kleinkinderen, maar ook onze zoon te zien was heel fijn.

Het sinterklaasfeest samen vieren was super mooi, een hele belevenis met de kleine mannen, geweldig om mee te maken. Ook moest er een kerstboom komen, met Gijs en Bram kerstballen knutselen voor in de boom en de boom natuurlijk optuigen, wat een feest.

De tijd vloog om en er moest weer afscheid worden genomen, snik…..

In Arrecife zouden de motorproblemen ( hogedruk bandstofpomp lekte diesel) tijdens onze afwezigheid worden gemaakt, dus erg benieuwd of het onderdeel weer was ingebouwd. Wat schetste onze verbazing bij aankomst, het onderdeel was niet ingebouwd. Men kent de uitspraak wel van de Spanjaarden…mañana,mañana!! Onze Volvo-specialist Paco kwam eindelijk de klus klaren maar wat er niet wilde starten na klaar te zijn was, de motor. Bellen met weer een andere specialist en ja hoor, de motor deed wat hij moest doen. Hoera, we konden vertrekken naar Gran Canaria, waar Kai op 29 december zou aankomen. Wat schertste onze verbazing, de lekkage uit het onderdeel van de motor wat gemaakt zou zijn, lekte wederom diesel (wel minder dan voorheen) We zijn toch vertrokken naar Las Palmas ( Gran Canaria) aangezien het onderdeel daar was gemaakt en we ter plekke contact zouden kunnen opnemen met de desbetreffende persoon. Vrijdags voor de Kerst zijn we aangekomen op Las Palmas waar we te horen kregen dat de haven vol was en we maar op anker moesten in de baai voor de haven. De wind kwam recht de baai binnen, windkracht 5-6 op de kop, wat maakte dat we behoorlijk lagen de rollen en te bonken. We konden niet van de boot af, gelukkig hadden we in Arrecife flink wat inkopen gedaan, we konden de kerst wel overleven. De eerste nacht ging het ankeralarm af, we waren van het anker geslagen en dreven af naar een achter ons liggende catamaran. We sprongen uit ons bed en we hadden de situatie gelukkig snel onder controle. De Catamaran was ook van z’n anker geslagen, hij had maar liefs 2 uur nodig om zijn schip weer op anker te leggen. Hij was n.l. alleen en dan is deze klus erg moeilijk, vooral met de weersomstandigheden op dat moment met wederom veel wind. 5 dagen hebben we op anker gelegen en ons bezig gehouden met lezen, puzzelen en hangen in de boot. Deze Kerst zullen we niet snel vergeten net als de Kerst in 2014, toen waren we met de oversteek bezig naar Suriname, in 2015 lagen we bij St Thomas en waren we beiden ziek en 2016 dus vast op de boot. Gelukkig konden we donderdag 29 december dan eindelijk de haven binnen varen en Kai s’ avonds in de haven aan een steiger welkom heten.

De Volvo-specialist kon nu ook bij ons langs komen om het probleem op te lossen. Zo gezegd zo gedaan, Peppe kwam en heeft het probleem opgelost maar het volgende probleem deed zich alweer voor, een bonkende motor bij lage toeren. Dat bleek achteraf afstelling te zijn en dat vraagt telkens om bijstelling wat Coen zelf gelukkig kan aanpakken. Het weekje met Kai was heel fijn, een relaxte zonnige, maar wel winderige week. Heerlijk gewandeld, terrasje pikken, strand en zwemmen en Kai heeft twee maal heerlijk kunnen hardlopen.

We zijn nog naar de voetbalwedstrijd Atletico Madrid – Unión Deportiva de Las Palmas wat gewonnen werd door Madrid. Het was en bijzondere avond, veel gezinnen met kinderen en alles verliep relaxt en rustig. Madrid scoorde en de fans van Las Palmas applaudisseerden voor het gemaakt doelpunt, heel bijzonder en leuk om dit mee te maken. Er werd geen alcohol geschonken, dit zou in NL ook ingevoerd moeten worden, w.s. zullen er dan minder rellen zijn. Ook aan deze week met Kai kwam een eind, Kai werd weer thuis verwacht bij zijn jongens, zijn knulletjes die hij erg miste ondanks de fijne week.

Het werd voor ons ook weer tijd om te vertrekken nadat we natuurlijk een paar mooie wandelingen hebben gemaakt met Marlies en Wijnand en samen een dagje strand hadden ingepland. We hadden een autootje gehuurd, met het openbaar vervoer kost het te veel tijd om ergens te komen. Het binnenland van Gran Canaria is erg mooi, niet veel toeristen, want die komen natuurlijk voor strand, zon en zee.

Onze zeilvrienden Jannie en Jacco van de “Maaike-Saadet”, waren een weekje op vakantie in Las Palmas. Samen met Marlies en Wijnand van de “Ocean Goose” hebben we bij Jannie en Jacco een gezamenlijk etentje georganiseerd, iedereen had een gerecht klaar gemaakt. Wat was het ouderwets gezellig en wat hebben we gesmuld en gelachen.

Donderdag 19 januari zijn we naar la Palma vertrokken, bestemming de marina in Tazacorte ten westen van la Palma. De zeiltocht was het eerste uur tegen de wind in, dus motoren, daarna hoog aan de wind met motor bij. Gelukkig kon de motor na 3 uur uit, de wind (kracht 4-5) werd ruim en we gingen als een speer. Helaas zakte de wind in naar 2-3 Bft zodat we de motor weer bij hebben gezet. We zijn zuidelijk gevaren tussen de eilanden Gran Canaria en Tenerife door, Tenerife zuidelijk gerond en tussen Tenerife en La Gomera omhoog gezeild naar La Palma. Tussen de laatste twee eilanden hadden we met een acceleratiezone te maken, wind die van het een op andere moment in kracht kan doen toenemen en dat hebben we gemerkt. Een 2^e rif gezet en de situatie was onder controle. Om 15.30 uur de volgende dag meerde we aan in de haven van Tazacorte na 146 mijl te hebben gevaren.

We waren op La Palma waar we onze vrienden Jeanette en Rob zouden treffen.

De marina van Tazacorte is een prachtige marina, goed beschut tegen swell en wind en elke dag zon, geweldig om s ‘ochtends je ontbijtje te eten in de zon, heerlijk. Om de hoek is het strand waar de zee een prachtige branding liet zien.

La Palma is een prachtig eiland, je kunt er vele wandelingen maken van makkelijk tot zwaar en dat hebben we dan ook heel veel gedaan, goed voor onze conditie. De eerste week met Rob en Jeanette en later met andere NL vrienden. Het bus vervoer is prima geregeld op La Palma, we hebben dan ook regelmatig gebruik gemaakt van de bus om verscheidenen wandelingen te kunnen maken.

Het was Carnaval tijdens ons verblijf op La Palma. In Santa Cruz is het grote carnavals feest Los Indianos “ Het Witte feest” genoemd.Op maandag voor Vastenavond gaan mensen in het wit gekleed en wordt er gedanst door de straten van Santa Cruz op Latijns-Amerikaanse muziek met heel veel talkpoeder. Tijdens het feest wordt terugkeer van de emigranten gevierd. De inwoners van La Palma zochten hun heil in midden – en zuid Amerika ( Cuba o.a.) en keerde terug nadat ze hun fortuin hadden gemaakt. Gekleed in sjieke witte pakken, Cubaanse sigaren, een strohoed, geld op zak en koffers vol kwamen ze van boten af in de haven van Santa Cruz. Dames in kante kleding vol gehangen met sieraden en kante parasolletjes. Het strooien met talkpoeder ( wat vroeger meel was) komt w.s van de zakken meel die van de boten afkwam en voor witte wolken zorgden.

Het was mooi om dit feest mee te maken en ook wij gingen dus in het wit naar Santa Cruz. Coen heeft zich vooral vermaakt met het strooien van talkpoeder op iedereen wat resulteerde in het terug strooien van talkpoeder op ons. We waren dan ook aardig wit aan het einde van de dag. Wat een geweldig feest en wat hebben we ons vermaakt.

Het werd weer tijd om te vertrekken, maar nadat we eerst nog samen met onze vrienden op de zeilboot de “Zwerver” een gezamenlijke maaltijd hebben genuttigd. Iedereen had weer een deel van de maaltijd gemaakt, heerlijk gegeten en de avond was erg gezellige, veel gelachten met elkaar. La Palma heeft mijn hart getroffen, een eiland om van te houden.

Dinsdag 7 maart zijn we om 7.00 uur vertrokken naar La Gomera. Wat een vreselijke zeiltocht hebben we ondergaan. Tijdens de ronding van de zuidpunt van La Palma kregen we te maken met de al bekende acceleratiewind, 42 knopen ( windkracht 9) wind op de kop. We hadden maar 1 rif in het grootzeil, dus onder heftige omstandigheden een 3^e rif gezet en de motor flink bij. Het lukte goed en op naar het zuiden. De wind nam langzaam af, maar bleef hangen tussen 28-34 knopen ( windkracht 7). Het was geen fijne zeilreis, ruim aan de wind waarbij we flink aan het stuiteren waren. Beide voelde ons niet happy, Coen zeeziek en ik moest niet naar beneden gaan, voelde me katterig. Halverwege het eiland La Gomera kwamen we wat in de luwte en werd de wind ook minder, NW 3 en konden we weer onder vol tuig zeilen. Om 19.00 uur meerde we na 60 mijl af in de marina van La Gomera, wat waren we moe en wat hadden we het gehad. Je denkt al zoveel mijlen gezeild, maar telkens is het toch weer anders en wat zeeziekte betreft, het kan je zomaar weer overkomen.

We blijven 1 maand op La Gomera en krijgen 14 maart bezoek van familie en daar verheugen we ons enorm op, gezellig.