4 t/m 28 juni 2016

We zijn 4 juni aangekomen op het eiland Faial wat op z’n Portugees “Beukenbos” betekend. Onze NL-Amerikaanse vriend Fred had ons al via de marifoon instructies gegeven hoe en waar we konden aan leggen. Aangezien het erg druk was ( de Atlantic Rally for Cruisers -ARC boten) bleek het niet mogelijk een plek aan de wal te krijgen. We zijn voor anker gegaan in de baai van de marina in Horta. Het was heerlijk, om weer rustig op het water te liggen en niet van de ene kant naar de andere kant geslingerd te worden. We hebben de eerste nacht dan ook heerlijk geslapen. De volgende dag konden we aan de wal aanleggen, en gebruik maken van onbeperkt walstroom en water. Het verbruik zat inbegrepen in het havengeld ( € 12,46 per nacht voor onze boot) Wat een verschil met de prijzen op Bermuda, een genot om weer inkopen te doen in de grote Continent op Horta. Voor 1 brood en 6 bolletjes betaalde we  € 2,20, een 5 liter pak heerlijke rode wijn € 7,00. Een kopje koffie op een terras € 1,00 en een 33 cl bier € 1,50. Horta, de enige gemeente en hoofdstad van Faial, telt ongeveer 6000 inwoners. Het is één van de meest levendige stadjes op de Azoren. De stad ligt aan een veilige baai waar een mooie jachthaven gebouwd is. Vanuit de haven van Horta heb je een prachtig uitzicht op de vulkaan Pico op het gelijknamige eiland, dat ten oosten van Faial ligt.

Horta is eeuwenlang een belangrijke halteplaats voor schepen geweest tussen Amerika en Europa; nu zijn het vooral de zeiljachten die in de haven aanmeren na hun oversteek over de Atlantische Oceaan.

In “ Café Sport” komt de bemanning van de zeiljachten bij elkaar en vertellen hun belevenissen onder het genot van een gin-tonic ( het drankje van het café) en een biertje. Men laat vaak een aandenken achter in het café, dus ook wij van de “Blues”- “Cedo Nulli’ – “ La Luna” – “ Begerto” en de “Wildeman” een NL vlag met onze bootnamen en de jaartallen van onze duur van de reis. Het is een gezellig café waar veel Nationaliteiten samen komen. Op de gevel is een potvismotief te zien dat verwijst naar de walvisjacht die vanuit de Azoren bedreven werd.

De eerste dagen was het slecht gesteld met het weer, veel bewolking en regelmatig miezer regen dus niet echt wandelweer. Na een auto te hebben gehuurd zijn we samen met Marc op stap gegaan om rondom de “Caldeira” te gaan wandelen. De Caldeira is de grootste vulkaan van het eiland. De krater van de Caldeira is 400 meter diep en heeft een diameter van 1450 meter. Op de vulkaan vind je prachtig vegetatie, waaronder cederbomen, jeneverbesstruiken, mirt, varens en verschillende soorten mossen.

Helaas was het bewolkt toen we aankwamen bij het startpunt van het wandelpad. Toch de stoute schoenen aangetrokken en hopen dat het zou opklaren, maar helaas was dit niet het geval op 1 moment na. Na een half uur lopen liet de zool van mijn wandelschoenen los en moest ik terug naar de auto. De zoute omgeving van de boot heeft ingewerkt op de zool van mijn wandelschoenen met als gevolg een volledig verteerde onderlaag boven de zool, waardoor de zool geen houvast meer had. Beide zolen bleken te zijn aangetast. De beide schoenen zijn in de kliko beland. Coen en Marc hebben de Caldeira helemaal rond gelopen. Een zware wandeltocht, aangezien het flink nat en vooral modderig en glibberig was. We zijn naar de boot gegaan en hebben ons omgekleed en van schoenen gewisseld.

Ten westen van de Caldeira ligt een gebied met een aantal kleinere vulkanen, dus wij hier naar toe. Tussen 1957 en 1958 vonden hier de laatste uitbarstingen plaats bij Capelinhos. De uitbarstingen die maandenlang aanhielden legde een heel dorpje onder de as en zorgde ervoor dat Faial er 2,4 km2 aan land bij kreeg. Het was adembenemend mooi om te zien wat de krachten der natuur kunnen bewerkstelligen. Gelukkig was de bewolking enigszins opgetrokken en konden we de Capelinhos goed zien. Onderweg nog een bijzonder woonvorm gezien; een bewoonde zeilboot verscholen in de natuur. Het moet een mega project geweest zijn om deze boot daar te krijgen, aangezien de plek waar de boot lag, ontzettend stijl was.

Het werd ook tijd om onze muurschildering in de Marina van Horta achter te laten. ( hier mag je op de kadewanden schilderen). Het logo werd gemaakt en samen zijn we druk aan de slag gegaan met schilderen ( tussen de motregens door) Het resultaat mag er zijn, we zijn er trots op.

Ondertussen was het Europese voetbal ook begonnen, dus kijken in het café van de haven met mensen uit verschillende landen, erg gezellig. Ook hier weer twee biertjes voor € 3,00. Aangezien we niet met de zeilboot naar het eiland Pico konden, zijn we met de ferry gegaan. We zouden naar de vulkaan Pico gaan die een hoogte heeft van 2351 meter en daarmee niet alleen de hoogste berg van de Azoren en van het moederland Portugal, maar tegelijk van de hele Mid-Atlantische rug. Hij verklaart ook de naam van het eiland, die ‘bergpiek’ betekent. De krater van de vulkaan Pico heeft een doorsnede van 700 meter en een diepte van 30 meter. De top van de vulkaan wordt gevormd door een kleinere berg met een hoogte van 100 meter, deze wordt in het Portugees Pico Pequeno of Piquinho (Picootje) genoemd.

Toch de stoute schoenen aangetrokken en de berg gaan beklimmen. We kregen een GPS mee aangezien je overvallen kunt worden door slecht weer en men je dus kan lokaliseren. Marc was er al snel vandoor, onze conditie was te slecht om hem bij te houden. Het was ook erg steil, 1000 meter stijgen over een lengte van 3 km., dus een stijgings percentage van 33 %. Wij zijn na 1½ uur klimmen weer naar beneden gegaan, wat was het zwaar. Marc heeft de klim in now time gedaan, heen en terug in 4½ uur. Hij heeft dan ook een top conditie, dat kan niet ander. Chapeau Marc!!

Het eiland Pico heeft 987 hectare wijngaardenlandschap wat op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO staat. De wijngaarden bestaan uit duizenden kleine rechthoekige stukjes land, die ommuurd zijn. De muren lopen parallel aan de rotskust en beschermen de wijnranken tegen de wind en het zeewater. Al in de 15e eeuw begonnen de eerste kolonisten in moeilijke omgevingsomstandigheden met deze manier van wijnbouw. Op Pico is dit landschap bewaard gebleven.

Het was een zeer mooie dag, een mooi groen eiland met overal bloemen in de natuur. De blauwe en witte hortensia’s groeien als muurtjes langs de wegen, zo mooi! Na ruim 3 weken in Horta, werd het weer tijd om verder te gaan en onze bestemming; eiland “Sāo Jorge’.