29 maart t/m 26 april 2016
Mega huizen langs de Intra Coastel Waterway
Op mijn verlanglijstje voor onze reis was Amerika permanent aanwezig. Ergens moest ik dit land een plaats geven en wilde ik de sfeer met daarbinnen vooral de cultuur en de mensen zelf “ervaren”. Als kind krijg je immers in het westerse Europa al snel middels alle media, reclame etc . het beeld van Amerika als het centrum van de vrije, ideale wereld, kortom het “beloofde land waar het allemaal gebeurt”. Ook in mijn studie sociale geografie was de VS overal terug te vinden. Terecht of onterecht blijft altijd een vraag, maar is in wezen ook niet zo relevant. Feit blijft dat ik in de loop van mijn leven het ideale beeld van dit land met betrekking tot vrijheid, mensenrechten, economie, politiek etc. ben gaan nuanceren. Ook daarom moest ik er naartoe en wilde ik het zelf proeven, met mensen praten, het dus een plek geven.
Welnu, het bezoek aan de VS na Cuba kon niet beter geënsceneerd zijn. Immers Cuba, een van de laatste oud-communistische, nationaalsocialistische landen in de wereld, vormt een ware tegenpool met het liberale, kapitalistische, democratische Amerika. Treffend was in dit verband het eerste geluid wat ik in Amerika opving, te weten een reclame voor aanschaf van……diamanten, een ware cultuurshock. Als je dan vervolgens in Florida aankomt en ruim honderd mijl langs de Intra Coastal Waterway ( ICW) vaart, wordt de tegenpool met Cuba steeds duidelijker. Van een land met weinig tot niets naar een land waar het niet op kan en waar het een nog grootser is als het andere. In Florida troffen we aanvankelijk alleen maar gigantische landhuizen met eigen boothuizen, met soms een eigen steiger van ruim honderd meter!
Een lange privé steiger voor de deur
We kwamen de VS binnen in Fort Pierce, een relatief kleine stad halverwege de oostkust van Florida. Deze typische Amerikaanse stad, met zijn genummerde straatnamen in een gritpatroon zoals in New York, gaf ons echt het gevoel in Amerika te zijn beland. Highways, grote SUV’s , grote trucks, megasupermarkten, KFC, Starbucks, Subway en vooral veel luxe, het was allemaal even wennen. Voor dit alles moesten we nog wel even langs de Immigratie en de Customs. Na onze rechtstreekse oversteek vanaf Cuba en de ervaringen van andere zeilers, zagen we hier enigszins tegenop. Helaas bleek dit maar al te waar te zijn. Het embargo van de VS jegens Cuba is nog steeds van kracht. De hieraan gekoppelde wetgeving geeft zeilers met een eigen schip een zeer beperkte status. Deze status houdt in dat een zeiler niet vrij is om in de VS rond te varen, maar in elke haven verplicht word opnieuw in- en uit te klaren, inclusief de bijbehorende kosten. Tussentijds zomaar aan land te gaan is niet toegestaan op straffe van hoge boetes. Cuba is nog steeds een soort vijand, werd ons meegedeeld. Vermeldenswaardig is dat juist vanwege mogelijke problemen rondom deze situatie wij ons grondig hadden voorbereid bij de Amerikaanse Immigratie en Customs in Puerto Rico. De autoriteiten daar verzekerden ons dat wij als niet-burgers van de VS, op deze wijze geen problemen zouden krijgen; zoals gezegd, bleek dit helaas niet zo te werken. Het beeld van een vrij Amerika lijkt zodoende in de praktijk niet zo vrij te zijn. Veel Amerikanen die wij hierna over spraken, schaamden zich behoorlijk over deze gang van zaken!
Naarmate we noordelijker kwamen in Florida veranderde het decadente beeld.
Het was vroeg in de morgen en erg koud. Te vergelijken met het Veluwemeer, maar dan mega groot
Het landschap veranderde en werd eerst een mega groot Veluwemeer, zoals Jose dat opmerkte en daarna een soort Weerribben in honderdvoud. Kreken, kronkelende waterstromen, visarenden, dolfijnen, het was weer fantastisch. Hier hebben we ook een paar schitterende ankerplaatsen gevonden, met veel natuur en stilte.
In St Augustine lagen we aan een meerboei
Verder een paar Marina’s waar we met ontzettend veel warmte en gastvrijheid werden ontvangen en zeer aardige mensen hebben ontmoet. Verder gaf een stad als St. Augustine ons veel voldoening. Een stad met een voor Amerikaanse begrippen, een behoorlijke historie en veel sfeer en gezelligheid.
De Wildeman varend in de Intra Costel Waterway
Gezien het feit dat vanaf St Augustine de ICW minder fraai zou worden en de problemen met de Immigratie wilden wij een stuk buitenom varen ( ca. 200 nm) tot aan Charleston. Op 50 mijl voor Charleston werden we echter verrast door zeer slecht weer en werden we genoodzaakt zo snel mogelijk een haven op te zoeken. We voeren hoog aan de wind, windkracht 8-9, 2-3 knopen stroom tegen, steile golven van 4 tot 5 meter en zelfs motor bij, we wisten allebei, dit is niet leuk Zelfs de uiteindelijke aanloop naar Beaufort bleek nog lang en lastig te zijn in deze omstandigheden, bakstagwind en sterke stroom van opzij en later zelfs weer hoog aan de wind, zowaar ook geen pretje. Vervelend was dat we op dit stuk onze trouwe Rocna anker hebben verspeeld, de inbusbout (10mm) bleek losgetrild te zijn en de borglijntjes bleken tegen dit geweld niet te zijn opgewassen. Gelukkig bleken de Marina’s en ICW dagen hierna veel goed te maken, wederom prachtige natuur en een “ouder” Amerika, South Carolina, met veel historie, teruggaand tot aan de burgeroorlog rond 1870.
Het onderwaterschip zat onder de pokken, wat een klus
Het Heugavelt tapijt onder de Wildeman liet zich echter ook steeds sterker voelen ( 1 a 1,5 knoop tegen) en dus besloten we nog voor de oversteek naar Bermuda ,het onderwaterschip aan te pakken en dus op de kant te willen.
Het eindresultaat, weer spiegel glad
Daarvoor eerst nog Charleston aangedaan, een prachtige bruisende stad, ook met een historisch centrum en vooral veel ….Amerikaanse live muziek, heerlijk. De marina was klein, maar gezellig en vooral weer aardige mensen!
De Marina in Charleston
Het daaropvolgende weekeinde dus op de kant even ten noorden van Charleston, op een vakkundige werf en weer vriendelijke ( m.n. Joshua) mensen. Hier hebben we de Wildeman weer een fatsoenlijke onderkant gegeven te midden van een lommerrijke omgeving. We konden hier zelfs een auto ( courtesy car) gebruiken om boodschappen te doen en nog wat van de omgeving zien. Bijzonder op deze werf was de oogwas kraan, nog nooit gezien; ARBO technisch een werf volgens het boekje!
Het vliegdekschip de York Town
Het bezoek aan de oorlogszuchtige USS Yorktown in Charleston vormde wellicht een vreemd moment, maar toch een aircraft carrier zie je als Nederlander niet elke dag! Opmerkelijk en vreemd tegelijk was een gesprek dat ik ’s ochtends vroeg dezelfde dag had op een bankje met Jim, een 84 jarige ex piloot van een A3 Skywarrior destijds op de….Yorktown!
Amerika, een land vol tegenstellingen, een land met weelde, luxe, soms ver over de top, maar ook met 30 miljoen mensen onder de armoedegrens. Een land met relatief weinig historie maar toch weer veel sfeer en zeker met een historie van zeg 200 jaar geleden. Een land dat zich druk maakt over het milieu, maar rond rijdt in grote auto’s en over verpakking en plastic zich geen zorgen maakt. N.B. De cruise schepen storten ieder elke dag 5 ton afval in zee! Het ontbijt van veel Amerikanen bestaat vaak uit een gigantische beker koffie, op straat, in de bus, op de fiets, in de auto samen met een zak…chips! Vlees overal overvloedig en goedkoop te krijgen, kortom een moeilijk land voor vegetariërs.
Maar bovenal een land met prachtige en veel aardige mensen, Eric, Joshua, Jody, Charly, David, Barbara, Ed, Elisabeth, Chip, Steve, Jim, Bill, Bob etc.!
Coen met Joshua
Uiteindelijk diende zich eind april een prachtig weergat aan en zodoende koos de Wildeman weer het ruime sop op weg naar Bermuda, mede met hulp van Rob, onze meteo hulp op afstand.
Amerika, een groot en merkwaardig land om niet te vergeten, we komen nog een keer terug.
Bootvaria
Zeilboten: Motorboten:
If not – why not Make Noise
Over Budget Ivanhoe
Monday Morning Happy Plans
Hurrah Mama’s Choice
Gimme Time
Crash
Play Station
Geschreven door Coen