30 januari t/m 18 februari 2015

Wat is Tobago een prachtig eiland, heuvelachtig groen, heel veel vogels, witte stranden, azuur blauwe zee en prachtige baaien tegen een mooie blauwe hemel.
Het was na 3 dagen op zee, vanuit Suriname, een grote verrassing binnen te varen in de Man-o-War baai.
We zijn Tobago via de noordoostkant gerond en kwamen in de prachtige Man-o-War baai waar het kleurrijke vissersdorpje Charlotteville aan is gelegen.
De zeiltocht van Suriname, zoals ik al zei, is uitstekend verlopen. We hadden de wind bakstag 4-5 BF en 1 á 2 knopen stroom mee dus we hadden flink de vaart erin.
We klokte op een bepaald moment 10 knopen snelheid, uitzonderlijk voor de Wildeman en Coen was helemaal in zijn element.
Vrijdag 30 januari om 10.30 uur, na een afstand van 387 mijl, lieten we het anker vallen.

Nadat we het bijbootje hadden opgeblazen, zijn we naar de kant gevaren om in te klaren bij de autoriteiten. Wat ons meteen opviel waren de gekleurde huizen, mannen met rasta haar, ingepakt in mooie gebreide mutsen en reggae muziek. Kinderen in schooluniform en vrouwen en mannen in fel gekleurde kleding.
Het dorp zag er schoon en verzorgt uit, rondom de huizen zag je struiken bougainville en crotons in felle mooie kleuren. Door het hele dorp liepen kippen en een haan rond, een leuk gezicht.
Aangekomen bij de immigratiedienst, werden we door een vriendelijke dame geholpen. Na het invullen van verschillende papieren (van elk 4 maal) moesten we naar de douane. Ook daar moesten we weer heel wat papieren in 4 vouwt invullen, maar gelukkig lag er een carbonpapiertje tussen. De dame verwees ons weer naar de immigratiedienst, met de gestempelde paspoorten, alwaar we bij haar 50 TTD ( Trinidad en Tobago Dollar 1 euro = 7,17 TTD) afgerond 7 euro moesten betalen. We hadden geen geld omdat de bankautomaat buitenwerking was. Ook goed, dan maar de volgende dag komen betalen, want ja, als de bank geen geld heeft, dan is het niet anders. Zo makkelijk werd er dus over gedacht en zijn we de volgende dag, keurig het geld gaan brengen.
Het was tijd om het dorpje te gaan verkennen, een klein dorp met een aantal kleine restaurantjes en slechts enkele hotels, pensions en appartementen. Langs het strand zagen we gezellige plekjes waar je een heerlijk flesje biertje “ Carieb lager” voor 10 TTD ( 1.40 euro) kon drinken en dat hebben we dan ook gedaan met uitzicht op de prachtige azuur blauwe baai.

Rondom Charlotteville zijn de tropische regenwouden die tegen de heuvels aan geplakt liggen, erg mooi m.n. de verschillende kleuren.
In dit tropisch regenwoud leven heel veel verschillende vogels o.a. papagaaien, kolibrie (wel 5 soorten in verschillende kleuren), fregatvogels en niet te vergeten Pelikanen. Zelfs in de baai heb ik op een ochtend heel vroeg, 3 dolfijnen gezien. Ze zwommen sierlijk door het water, prachtig gewoon.
De baai zit vol met vis waardoor de visser bootjes uit het dorp al vroeg op pad gaan om vis te vangen. In de baai is het prachtig om te snorkelen en dat hebben we dan ook gedaan. Vele verschillende soorten vis zoals red snapper, rog, makreel, remora, murene, wihoe, ballou, trompetvis en nog veel meer.

Tobago is het kleinste eiland van de twee eilanden die het land Trinidad en Tobago vormen. Tobago ligt 30 km boven Trinidad en is 42 km lang en 13 km breed en het hoogste punt is Pidgeon Peak ( 572 m).
We wilden natuurlijk ook wat van het eiland zien, dus op naar de Agyle watervallen. Deze waterval is 54 meter hoog en wordt gevormd door verschillende plateau’s.

Het was zeer verleidelijk om een duik te nemen, dus dat hebben we dan ook gedaan. Het was een genot om in het zoete water onder de bruisende waterval te zwemmen. Na onze zwempartij zijn we bergopwaarts langs de waterval geklommen, een mooie wandeltocht.
Op de terugweg hoorde we het geluid van papagaaien en watervogels die hoog in de kruinen van bomen aanwezig waren.
Terug bij de boot kwam aan het eind van de dag een twee master met vol tuig de hoek omzeilen. Geweldig mooi gezicht, een soort van Piraten boot in de Piraten baai.
Het was het Nederlandse schip, de “Tres Hombres”. Een zeilschip zonder motor die fair transport producten vervoerd zoals rum, cacao, chocolade en wijn in wijnvaten vanuit de Caraïben naar Europa. In Europa ( Amsterdam) worden de producten per bakfiets verder vervoerd. www.fairtransport.nl
We hebben het schip bezocht, indrukwekkend, zeer spartaans, mag ik wel zeggen.

Het bezoek aan de hoofdstad Scarborough was een tegenvaller, geen interessante bezienswaardigheden, druk en veel bedrijvigheid van de plaatselijke bevolking. Veel kraampjes en overal, volop muziek.
Die zelfde middag zijn we met de bus naar Crown Point Store Bay gegaan ( Zuidelijkste puntje van Tobago). Een prachtige baai met turquoise zee, zeilboten voor anker of aan een meerboei en een prachtig wit strand. We zagen Pelikanen op de vissersbootjes zitten, die er voor anker lagen. Op een terras hebben we genoten van het uitzicht en met een Carieb biertje was het goed uit te houden.

Terug met de bus was een ramp, we hebben erg lang moeten wachten tot er een bus kwam, waardoor we in Scarborough de bus van 18.30 uur naar Charlotteville hebben gemist. Wat bleek, de bus van 18.30 uur was niet vertrokken, omdat deze stuk was en er was geen andere bus. De eerst volgende bus zou pas om 20.30 uur gaan en dit werd achterna pas om 21.00 uur. Ja, zo gaat dat blijkbaar in deze landen.
Aangezien Tobago een eiland is met heel veel vogels, zijn we een bezoek gaan brengen aan Aventure Farm en Nature Reserve in Plymouth. De verschillende kolibries die drinkend aan een houder met zoetstof te zien waren, was indrukwekkend.Na er rond gelopen te hebben en nog andere vogels gezien te hebben, zijn we naar Scarborough terug gekeerd en vielen met de neus in de boter. De kindercarnavals optocht was net begonnen, ze liepen langs de boulevard. Geweldig om dit mee te maken, kinderen met prachtige en kleurrijke kostuums, de lachende en enthousiaste gezichten van de kinderen en hun ouders, dansend en wiegend met hun heupen op de carnavals hit van het jaar.

Aangezien de stad, wat verkeer betrof vast gelopen was, zijn we naar de hey way gelopen en daar kwam zowaar de bus van 17.00 uur. We zaten voorin de bus en Coen had de hele weg een leuke conversatie met de erg geïnteresseerde en vriendelijke buschauffeur. De chauffeur ging geen carnaval vieren maar hij ging met een aantal vrijwilligers, het plastiek afval opruimen, afval van het feestvierende publiek.
Ons werd verteld dat het carnaval in Roxborough een hele happening zou zijn, dus wij er naar toe. We reden met de bus door Roxborough en wisten niet wat we zagen. Enorme mensen massa’s die al om 10.30 uur behoorlijk aangeschoten waren. W.s. hadden ze de hele nacht tot deze ochtend gedronken en feestgevierd. De sfeer was een beetje grimmig, de politie met wapenstok en schild liep tussen het feestvierende publiek. Doorrijdend met de bus, toch uitgestapt en verder op in het dorp een rustig tentje gezocht waar we iets konden drinken. Aan verschillende locals gevraagd hoe laat de parade zou beginnen maar niemand kon ons precies de aanvangstijd vertellen.
We hadden ondertussen een schaduw plekje opgezocht en samen met een 74 jarige Canadese dame die alleen op pad was, zitten wachten op de aftrap om 15.00 uur. Het eerste optreden was aardig, alhoewel de bijpassende muziek je trommelvliezen aardig deed trillen. Men kent hier geen limiet wat geluidsniveau betreft , het staat allemaal loei hard. Het zou me dan ook niet verbazen dat er mensen zullen zijn die gehoorbeschadiging hebben opgelopen. Het tweede optreden duurde erg lang waardoor we besloten de eerst volgende bus naar huis te nemen. Al met al viel het een beetje tegen, het was een ongeorganiseerde parade die w.s. tot laat in de avond op deze manier verder zou verlopen. De bustocht was weer prachtig naar Charlotteville. Via de kust weg met prachtige vergezichten over de zee en het land en dat maakte een hoop goed.

Het prachtige eiland Tobago gaan we (helaas) verlaten en we zullen er met veel weemoed aan terug denken, wat een mooie tijd hebben we hier gehad.