28 oktober t/m 4 november 2014

Het verlaten van de haven in Arrecife was achteraf een makkie. Toen we een aantal dagen geleden aankwamen in Arrecife, lag er midden in de vaargeul een baggerschip met zijn lijnen uitgezet naar zowel bakboord als stuurboord. Het passeren was een hele toer, aangezien men de lijnen moest laten vieren en wij niet met de schroef erin zouden varen. Spannend maar het ging goed.

We zijn 28 oktober om 7.30 uur vertrokken, de werklui waren zo vroeg nog niet op het baggerschip aan het werk. Het was een mooie zeiltocht naar Gran Tarajal op Fuerteventura, half tot ruime / voor de wind met de bulle talie en een uitgeboomde fok.

Voor de niet zeilers: een bulle talie is een lijn die je vast maakt aan de giek en vast zet op de midden kikker van de boot zodat de giek niet kan klappen/overkomen, een klap gijp ook wel genoemd. Het was een rustige tocht, dus de hengel klaargemaakt en de lijn met onze mooie kunstaas uitgegooid. Nu maar afwachten of de vissen zouden toehappen. Na een tijdje ging de molen te keer, de vislijn wikkelde razend snel af en wij heel blij, een grote vis ? echter: de lijn bleek door de stroming achter de boot in de windgenerator terecht te zijn gekomen en was meerdere malen om de as van de windgenerator gewikkeld. We zijn wel 1 uur aan het prutsen geweest, op volle zee om de lijn weer afgewikkeld te krijgen. Het is ons later in de haven helemaal gelukt de lijn eruit te krijgen en gelukkig bleek er geen schade aan de windgenerator te zijn, deze werkt weer prima. We hebben de houder van de hengel naar buiten gemonteerd, zodat de hengel niet omhoog staat maar horizontaal met het schip.

We kwamen door de vertraging met de vislijn om 18.00 uur aan in de haven van Gran Tarajal en werden geholpen bij het aanleggen door onze Zwitserse vrienden, Ursula en Matthias.

De haven van Gran Tarajal ligt aan de zuidoostkant van het eiland en er waren nog genoeg vrije ligplaatsen. Alle faciliteiten zoals water, stroom en douches waren aanwezig, behalve wasmachines. Het liggeld was voor ons € 10,50 per nacht, erg goedkoop in vergelijking met de andere havens die we bezocht hebben.

Vanuit Gran Tarajal zijn we op mijn verjaardag met de bus naar het zuidelijkste puntje van Fuerteventura gegaan, naar het strand van Morro Jable. Deze stranden zijn n.l. bekend vanwege hun witte fijne zand en het mooie azuur blauwe zeewater en ze zijn heel breed en veilig om te zwemmen. De meeste stranden op Fuerteventura zijn n.l. bruin/zwart en vaak met heel veel aanwezige stenen. Het was heerlijk een paar uurtjes aan het strand te vertoeven en hebben genoten van het zwemmen in een zee van ± 23 graden.

 

Het reizen met de bus is uitstekend geregeld en je krijgt op deze manier een goede indruk van het landschap.

Vrijdag 31 oktober zijn we om 11.30 uur vertrokken naar Gran Canaria een tocht van ± 90 mijl. Het was een zonnige dag, ± 28 graden en licht bewolkt. De wind uit Oost-Noordoostelijke richting kracht 1-2-3 Bf, dus weinig wind, dus de Gennaker gehesen en de vislijn uitgegooid. Na de avondmaaltijd, rond 18.00 uur nam de wind toe Noord-Noordoost kracht 4-5 Bf en later 6 Bf. De steile golven kwamen van opzij en waren niet prettig. Het wachtschema werd weer toegepast dus José ging om 20.00 uur slapen. Tijdens het oversteken van de shipping lane moest Coen 2 x uitwijken voor vrachtschepen. De wind bleef krachtig dus het gemiddelde van 5 knopen werd ruim gehaald, met als gevolg dat we veel te vroeg, nog in het donker aankwamen in het zuiden van Gran Canaria. We zijn toen gaan bij liggen en blijven wachten tot het licht werd. In het donker een onbekende haven binnen lopen, moet je als het even kan vermijden. De dag begon onbewolkt, strak blauwe lucht en zo’n 24 graden maar geen wind. Op de motor zijn we naar Puerto Mogan gevaren, echter geen plek, de haven was bom vol. We hoorden van een Nederlands stel dat ze al in augustus van dit jaar geboekt hadden voor november. We zijn uitgeweken naar Puerto Rico, daar was nog een plekje vrij en hebben om 10.00 uur aangelegd na een mooie zeil tocht van 81,6 mijl.

Zaterdag hebben we rustig aangedaan, het was een zeer warme dag, 30 graden en weinig tot geen wind.

Puerto Rico is een zeer toeristisch badplaats met enorm veel hotels en appartementen tegen de heuvels aangebouwd. Je moet er van houden, wij vonden het vreselijk om te zien. Puerto Rico ligt rondom een baai, met in het midden een zandstrand met honderden ligstoelen. Dagelijks verblijven de toeristen als mieren op een hoop op het strand in hun ligstoel. Veelal Engelse en Duitse toeristen, die ook met ontbloot bovenlijf zich in het dorp begeven, zowel jong als oud.

We wilde nog Imray kaarten kopen van het Caribisch gebied en een kaartje voor de plotter en zijn daarom maandag met de bus naar Las Palmas gegaan. Een busrit van 1 uur langs de oostkust van het eiland. Wij vonden het geen mooie kant van het eiland, langs de kust vele hotels en appartementen die tegen de bergen zijn gebouwd en heel veel toeristen in de dorpjes die we doorkwamen. In Las Palmas hebben we de winkel bij de haven gevonden en onze kaarten e.d. kunnen kopen. Ook deze haven lag bomvol, met zeilboten die met de ARC Group ( Atlantic Rally Crossing ) de Atlantisch Oceaan oversteken in November.

Honderden zeilboten van allerlei nationaliteiten zeilen de Atlantisch Oceaan over en hebben onderweg onderling contact.

We wilden graag het binnenland van Gran Canaria zien en zijn de volgende dag met de bus naar Mogan gegaan en hebben een flink stuk gewandeld in de bergen. Een prachtige tocht met een totaal ander landschap dan langs de kust. Geen massa toerisme en lieflijke kleine dorpjes met veel groen zoals palmbomen, cactussen en fruitbomen.

Onderweg nog bij Eduardo een potje zelfgemaakte honing gekocht. Het was een mooie wandeling en op de terugweg werden we meegenomen door een …..schoolbus. Erg aardig en met handen en voeten een gesprek met hem gevoerd. Met het woordenboek erbij begrepen we elkaar toch nog redelijk.

Fuerteventura en Gran Canaria zijn eilanden waar veel toeristen ( vooral pensionados) vanuit Europa op vakantie gaan. Vooral op Gran Canaria, zeer veel toeristen en de zuidkust van dit eiland is volgebouwd met hotels en appartementen. Het mooie berglandschap is hier verdwenen, vreselijk jammer. De werkloosheid onder jongeren is hier 70 % !. De meeste trekken dan ook weg en proberen elders hun geluk (en werk) te zoeken, zelfs in Nederland. Anderen, zelfs met een academische titel nemen met heel weinig, al genoegen