Het heeft even geduurd om het verslag van de overtocht op de site te zetten. Lang niet overal hebben we snel genoeg internet  om de verslagen te verwerken. Je geduld wordt daardoor soms aardig op de proef gesteld en merk je in hoeverre we in Nederland op dit punt verwend zijn geraakt..

Het verslag: 27 t/m 31 augustus 2014

Tijdens het (motor) zeilen langs de Engelse kust richting Falmouth ging het alarm van de dynamo te pas en te onpas af. Het zorgde voor veel irritatie. De spanning die normaal gesproken van de dynamo naar de accu vloeit, werkte niet goed en daarom ging steeds het alarm af. Als de motor op volle toeren draaide, hield het alarm gelukkig op, maar het zat ons niet lekker. Dinsdagochtend hebben we contact opgenomen met Bert Kleijer ( onze motor man). Na overleg besloten we om de originele Volvoo dynamo er weer op te zetten. We hadden n.l. een nieuwe dynamo geplaatst en de oude als reserve meegenomen.

Deze dinsdag werd verder ingevuld met boodschappen doen, water en diesel tanken, eten klaar maken voor de overtocht en wat nog niet meer.

Woensdagmorgen 27 augustus om 9.00 uur gooiden we de trossen los voor de overtocht naar Spanje. Het was grijs en druilerig weer, de wind zuid-oost 4-5 bft. Tot aan de kaap met daarvoor de kardinaal Menacles hebben we zeilend met motor gevaren en vanaf 11.00 uur hebben we de motor uitgezet en de windvaan aangezet. Nadat we kaap hadden gerond, konden we stuurboord uit. Echter stuurboord uit betekende niet zuidwaarts, maar gezien de wind eerst nog een flink eind naar het westen de oceaan op. De wind nam s’ middags flink toe tot 6-7 bft, flinke golven en dus reven. Het was heftig en José besloot benedendeks te gaan.

Gelukkig nam de wind s ‘nachts wel weer wat af en werd west tot zuid-west 4-5 bft.

Omdat de wind echter weer meer naar zuid-west draaide duurde het (te) lang om op de koers naar het zuiden te kunnen verleggen.

De wind bleef uit de verkeerde hoek waaien, ook donderdag, de tweede dag.

We moesten rekening houden met schepen in de shipping lane( langs de kust van Bretagne) en herhaaldelijk uitwijken.

Het wacht lopen en slapen ging de tweede nacht beter als de eerste nacht, we moesten er duidelijk inkomen.

De sterrenhemel was adembenemend.

De derde dag ( vrijdag) was grijs, druilerig en zwaar bewolkt. De grote scheepvaart eiste voortdurend onze aandacht, we hebben een aantal keren contact met schepen gehad om onze intenties te kunnen afstemmen.

Wederom een schitterende sterrenhemel, een hemel om alle sterkennis weer eens op te frissen.

Dag 4 ( zaterdag) genoten we van de prachtige zonsopkomst, helder maar nagenoeg geen wind, noord-west 1 tot 2 bft. Het was prachtig weer, maar wel motoren en dus maar flink mijlen maken.

Zaterdag avond draaide de wind naar het oosten en nam toe tot 4-5 bft. We zeilden als de brandweer ( 7 – 8 knopen), de zeilen en de fok moesten wel gereefd worden en alles hing gepaard met toenemende golfhoogte en  halve wind – rollen dus. De golven waren 2 – 3 meter hoog en aanvankelijk stijl. Naarmate de oceaan dieper werd, een diepte van 4800 meter (!) vormde geen uitzondering, veranderde het golfpatroon. Nu werden de golflengte veel geleidelijker en langer. Er ontstonden hele hoge, grote waterplateaus en daarna weer hele grote lage watervlaktes. Ondanks de flinke wind bleef het zonnig en mooi weer.

In de loop van zondag nam de wind nog meer toe, 6-7 bft oost, met dus nog hogere golven en nog meer rollen.

8 mijl voor A Coruña sloeg het noodlot toe en raakte het roer van de Wildeman een vis lijn. Deze lijn was horizontaal tussen twee visstaken  gespannen met hangende vislijnen met grote haken naar de zee bodem. De lijn raakte vast in het roer tussen blad en de roerkoning, waardoor we niet meer konden sturen. De motor wilden we niet starten om te voorkomen dat deze lijn ook nog in de schroef zou komen. Coen wilde aanvankelijk direct het water in om deze lijn los te maken. De situatie was echter veel te gevaarlijk om de klus top deze manier te klaren, bft 6-7 met hoge golven. We hebben de kustwacht opgeroepen, die vervolgens een reddingsboot hebben gestuurd. De reddingsboot heeft ons daarna naar de Marina in A Coruña gesleept.

Om 17.30 uur kwamen we in de haven aan en nadat we aangelegd hadden, presenteerde kapitein Pablo van de reddingsboot een gepeperde rekening die contant betaald moest worden.

De lijn wilde ze ook wel losmaken ( tegen betaling natuurlijk) maar dat heeft Coen zelf gedaan. Gelukkig viel het achteraf mee en was de klus snel geklaard. Rond 19.00 uur lagen we in de box en waren toe aan een flinke borrel na deze enerverende overtocht.

De zeiltocht telde in totaal 507 mijl en duurde 104 uur, waarvan ca. 50 uur motorzeilend.