Maarten voer met ons mee op het Noordzeekanaal richting IJmuiden
Donderdag 14 augustus zijn we dan eindelijk vertrokken, precies een maand later dan gepland. Het was een mooie zonnige onbewolkte dag en alles verliep voorspoedig. De Aries ( windvaan) konden we eerst nog mooi een keer uittesten op het Markermeer. Even wennen maar uiteindelijk kregen we het onder de knie. In Amsterdam hebben we Maarten opgepikt en die is mee gevaren vanaf Pakhuis de Zwijger over het Noordzeekanaal naar IJmuiden, voor ons heel belangrijk en super fijn.
Vrijdag 15 augustus was het dan zover, de overtocht naar Engeland. ‘s Nachts nog flink regen en onweer gehad maar gelukkig was het ‘s ochtends bewolkt en alleen een beetje druilerig. Na getankt te hebben, zijn we om 09.30 uur IJmuiden uitgevaren. De tocht begon rustig maar naarmate de tijd verstreek nam de wind toe, Noord-West 5-6-7 BF met hoge lastige golven, veel deining, erg oncomfortabel. We zijn de shipping lane ‘s nachts overgestoken. Een druk vaarwater, goed opletten geblazen. De vissersboten langs de Engelse Oost kust trekken zich nergens wat van aan, geen AIS aan en oproepen heeft helemaal geen zin, want ze reageren niet . Vanaf 08.00 uur zaterdagochtend werd de wind West 3-4 BF en kwam de zon door. We konden ruimere koers gaan varen, halve wind en we kregen land inzicht. Het was wederom oppassen ivm de ferries (Frankrijk naar Dover). En ja hoor, de witte krijtrotsen van Dover kwamen in zicht.
De witte krijtrotsen bij Dover
Zaterdag 16 augustus om 13.00 uur (Engelse tijd) lagen we in de box in de Marina Saeport van Dover. We waren moe maar wel voldaan na deze heftige reis, een goede vuurdoop, zullen we maar zeggen. Zondag hebben we lekker uitgeslapen, Dover gaan bekijken, boodschappen en klusjes gedaan.
Maandag 18 augustus zijn we ‘s avonds om 18.00 uur vertrokken met een W-NW wind 2 á 3 bft richting het eiland Wight. Rond 16.45 uur kwamen we dinsdag 19 augustus in Bembridge aan, gelegen aan de oostkant van Wight waar we via een goed bebakende geul in een grotendeels droogvallende halfronde baai konden aanmeren aan een drijvende steiger. Een heel lieflijk klein dorpje.
Lulworth Cove
Woensdag 20 augustus zijn we vanuit Bembridge vertrokken via de Solent naar Lulworth Cove (richting Weymouth). Een baai die vanaf zee niet zo gemakkelijk te traceren is, maar dankzij onze GPS zijn we er moeiteloos, door de rotswand van ongeveer 80 meter breed, naar binnen gevaren in de inmiddels aangebroken schemer (21.00 uur). ‘s Ochtends werden we ontzettend verrast met het prachtige uitzicht en de serene stilte, prachtig.
Aan de kade voor de brug in Weymouth
Donderdag 21 augustus zijn we op de motor naar Weymouth gevaren ivm tegenwind, West 3 á 4 BF. Bij aankomst van Weymouth was de brug dicht en hebben we midden in Weymouth in de stralende zon onze lunch genuttigd. Verse broodjes gehaald en een heerlijke zoete soort van krentebol. In Weymouth hebben we verder boodschappen gedaan en ons suf gezocht naar sigaren voor Harro, die merkwaardig genoeg nergens te krijgen waren.
Vrijdag 22 augustus: Om 08.00 uur vertrokken, het weer was goed, zonnig en licht bewolkt. De wind was W-NW 4-5 BF. Vanwege het ronden van de kaap Port Bill met de beruchte passage van Start Point moesten we ruim om de kaap heen gevaren, ivm de Shambles (betekent letterlijk zooitje) en zijn ondieptes-zandbanken. De ronding verliep goed en konden we met motor en zeil op Falmouth afkoersen. Wederom wind west, dus tegenwind. Om 18.30 uur kwamen we met grote voldoening aan in Brixham.
Zaterdag 23 augustus vertrokken we vanuit Brixham en passeerden we de Skerries Bank ( slechts 6 meter diep bij hoog water) en vervolgens Anvil Point, een kaap met zeer onrustig vaarwater ( falls), gerond. Daarna was het op de motor in rechte lijn naar Falmouth. 66,7 mijl in 10 uur, leven de MD 22 A.
Nu gaan we ons voorbereiden op de overtocht naar La Coruna (Noord Spanje), was draaien, alles op de boot controleren, boodschappen doen en wachten op het goede moment om over te steken.
Uitzicht op de haven in Falmouth